Przykurcz Dupuytrena odnosi się do choroby ręki, w której dochodzi do skrócenia ścięgna dłoniowego i zwłóknienia. Skurcz powięzi powoduje zmniejszenie mobilności, co może wpływać na funkcję ręki i utrudniać wykonywanie codziennych zadań. Ten stan może być leczony przez operację, fizjoterapię i terapię lekową.
Choroba Dupuytrena, znany również jako przykurcz Dupuytrena, choroba dłoni klasyfikowane jako fibromatosis jest. Przewlekłe zwłóknienie ścięgna dłoniowego jest stanem, który powoduje przykurcz stawów międzypaliczkowych i śródręczno-paliczkowych. Proces włóknienia spowodowany jest nadmierną proliferacją fibroblastów, odkładaniem kolagenu i glikoz aminoglikanów w obrębie struktury ścięgna. Konsekwencją są postępujące przykurcze palców i deformacje dłoni. Choroba może dotyczyć obu rąk, ale nasilenie objawów może być różne. Choroba ta powoduje upośledzenie funkcji chwytnych w dłoniach, co może poważnie ograniczać codzienne czynności. Uważa się, że choroba ta dotyka od 2 do 12% osób.
Choroba Dupuytrena jest schorzeniem genetycznym. Oprócz dziedzicznej predyspozycji i czynników ryzyka wystąpienia przykurczu istnieją:
Choroba Dupuytrena objawia się poprzez zgrubienie skóry na dłoniach. Do pewnego stopnia guzki i pasmo włókniste ograniczają ruchomość. Wnętrze dłoni jest tkliwe przy zginaniu palców. Przy ich prostowaniu można wyczuć charakterystyczny skurcz powięzi. Stan ten może dotyczyć palców małego i serdecznego, a także palców. Dotknięta ręka może stać się zwężona, jeśli zwłóknienie rozwinie się w warstwie poprzecznej. Deformacje dłoni mogą się pogłębiać w miarę postępu choroby. Trudniejsze staje się chwytanie przedmiotów lub wykonywanie zadań manualnych. Przykurcz Dupuytrena postępuje dalej w końcowym stadium, gdy zmiany ulegają zbliznowaceniu. Mogą towarzyszyć następujące objawy choroby Dupuytrena:
Zdiagnozowanie przykurczu Dupuytrena nie jest zazwyczaj trudne. Zdjęcie rentgenowskie lub USG może być wymagane, aby zobaczyć zmiany włókniste we wczesnych stadiach. Badanie fizykalne (ocena wzrokowa, dotyk, i/lub USG) może być wystarczające do zdiagnozowania choroby w późniejszym stadium. Chirurgia jest pierwszym sposobem leczenia choroby, która wpływa na normalne funkcjonowanie. Stan ten może być kontrolowany przez różne opcje leczenia, w tym farmakologiczne i rehabilitacyjne.